Ծիծեռնակաբերդի յուշահամալիրին մէջ հրապարակուեցաւ Հայոց Ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցի համահայկական հռչակագիրը

Հայոց ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցին նուիրուած նախաձեռնութիւնները համակարգող պետական յանձնաժողովի նիստին աւարտէն ետք Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսեանը` յանձնաժողովի անդամներուն եւ ընդլայնուած նիստի մասնակիցներուն հետ 29 յունուարին այցելած է Ծիծեռնակաբերդի յուշահամալիր, ծաղկեպսակ զետեղած Հայոց մեծ եղեռնի զոհերուն նուիրուած յուշարձանին առջեւ եւ յարգանքի տուրք մատուցած անմեղ զոհերու յիշատակին: Պետական յանձնաժողովի անդամները այնուհետեւ ծանօթացած են Հայոց ցեղասպանութեան թանգարան-հիմնարկի նոր ցուցադրութեան նախապատրաստման աշխատանքներուն:
Ծիծեռնակաբերդի յուշահամալիրին մէջ տեղի ունեցած է նաեւ Հայոց ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցի համահայկական հռչակագիրի հրապարակման արարողութիւնը: Հռչակագիրը 29 յունուարին միաձայնութեամբ ընդունուած է Հայոց ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցին նուիրուած նախաձեռնութիւնները համակարգող պետական յանձնաժողովի նիստին ընթացքին: Փաստաթուղթը կարդացած է նախագահ Սերժ Սարգսեան եւ ի կատարումն Հայոց ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցին նուիրուած նախաձեռնութիւնները համակարգող պետական յանձնաժողովի որոշման, հռչակագիրի մայր օրինակը ի պահ յանձնած է Հայոց ցեղասպանութեան թանգարան-հիմնարկին: Հանրապետութեան նախագահը նշած է, որ հռչակագիրին մէկ օրինակը պիտի ուղարկուի Միացեալ ազգերու կազմակերպութեան ընդհանուր քարտուղարին, օրինակ մըն ալ պիտի յանձնուի Հայաստանի Հանրապետութեան ազգային արխիւին:
Հռչակագիրը նաեւ պիտի թարգմանուի եօթը լեզուներու:
Ստորեւ` Հայոց ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցի Համահայկական հռչակագիրին բովանդակութիւնը:
«Հայոց ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցին նուիրուած միջոցառումները համակարգող պետական յանձնաժողովը, համախորհուրդ սփիւռքում գործող տարածաշրջանային յանձնախմբերի հետ`
– արտայայտելով հայ ժողովրդի միասնական կամքը,
– յենուելով 1990 թուականի օգոստոսի 23-ի` Հայաստանի անկախութեան մասին հռչակագրի եւ Հայաստանի Հանրապետութեան սահմանադրութեան վրայ,
– վկայակոչելով ՄԱԿ-ի 1948 թուականի դեկտեմբերի 10-ի` Մարդու իրաւունքների համընդհանուր հռչակագիրը, որի համաձայն «Մարդկութեան ընտանիքի բոլոր անդամներին յատուկ արժանապատուութեան եւ հաւասար ու անօտարելի իրաւունքների ճանաչումն աշխարհի ազատութեան, արդարութեան եւ խաղաղութեան հիմքն է»,
– ղեկավարուելով ՄԱԿ-ի Ընդհանուր ժողովի 1946 թուականի դեկտեմբերի 11-ի 96 (1) բանաձեւի, 1948 թուականի դեկտեմբերի 9¬ի «Ցեղասպանութեան յանցագործութիւնը կանխարգելելու եւ պատժելու մասին» ՄԱԿ-ի ուխտի, 1968 թուականի նոյեմբերի 26-ի «Պատերազմական յանցագործութիւնների եւ մարդկութեան դէմ ուղղուած յանցագործութիւնների նկատմամբ վաղեմութեան ժամկէտ չկիրառելու մասին» ՄԱԿ-ի ուխտի, ինչպէս նաեւ 1966 թուականի դեկտեմբերի 16-ի «Քաղաքացիական եւ քաղաքական իրաւունքների մասին» միջազգային դաշնագրի եւ մարդու իրաւունքների վերաբերեալ բոլոր այլ միջազգային ակտերի համապատասխան սկզբունքներով եւ դրոյթներով,
– հաշուի առնելով, որ «Ցեղասպանութեան յանցագործութիւնը կանխարգելելու եւ պատժելու մասին» ուխտի ընդունելիս ՄԱԿ-ը յատուկ կարեւորել է այդ յանցատեսակի դէմ պայքարում միջազգային համագործակցութիւնը,
– շեշտելով ցեղասպանութեան յանցակազմում պարունակուող արարքների համար անպատիժ մնալու անթոյլատրելիութիւնն ու այդ յանցագործութեան վաղեմութեան ժամկէտ չունենալու հանգամանքը,
– դատապարտելով 1894-1923 թուականներին Օսմանեան կայսրութեան եւ Թուրքիայի տարբեր վարչակարգերի կողմից ծրագրուած ու հայ ժողովրդի դէմ շարունակաբար իրականացուած ցեղասպանական քայլերը, հայրենազրկումը, հայութեան ոչնչացմանն ուղղուած զանգուածային կոտորածները, ցեղային զտումները, հայկական ժառանգութեան ոչնչացումը, ինչպէս նաեւ ցեղասպանութեան ժխտումը, պատասխանատուութիւնից խուսափելու, կատարուած յանցագործութիւններն ու դրանց հետեւանքները լռութեան մատնելու կամ արդարացնելու բոլոր փորձերը` որպէս յանցագործութեան շարունակութիւն եւ նոր ցեղասպանութիւններ իրականացնելու քաջալերանք,
– համարելով նաեւ 1919-1921 թուականներին Օսմանեան ռազմական արտակարգ ատեանների կողմից «Իրաւական եւ մարդկային օրէնքների դէմ» այդ ծանր ոճրի ուղղութեամբ կայացուած դատավճիռները եղելութեան իրաւական գնահատական,
– արժեւորելով 1915 թուականին միջազգային հանրութեան կողմից Անտանտի պետութիւնների մայիսի 24-ի համատեղ հռչակագրով հայ ժողովրդի դէմ իրականացուած ծանրագոյն յանցագործութիւնը պատմութեան մէջ առաջին անգամ որպէս «Մարդկութեան եւ քաղաքակրթութեան դէմ իրականացուած յանցագործութիւն» որակումը եւ օսմանեան իշխանութիւններին պատասխանատուութեան կանչելու հանգամանքի շեշտադրումը, ինչպէս նաեւ 1920 թուականի օգոստոսի 10-ի Սեւրի հաշտութեան պայմանագրի եւ 1920 թուականի նոյեմբերի 22-ի` Ամերիկայի Միացեալ Նահանգների Նախագահ Վուտրօ Ուիլսընի Իրաւարար վճռի դերը եւ նշանակութիւնը Հայոց ցեղասպանութեան հետեւանքների յաղթահարման հարցում.

Զօրակցում է Թուրքիայի քաղաքացիական հասարակութեան այն հատուածին, որի ներկայացուցիչներն այսօր արդէն համարձակութիւն են դրսեւորում այդ հարցում` ի հակադրութիւն իշխանութիւնների պաշտօնական դիրքորոշման:

– դրսեւորեց անկոտրում կամք ու ազգային ինքնագիտակցութիւն, վերականգնեց դարեր առաջ կորցրած ինքնիշխան պետականութիւնը,
– պահպանեց եւ զարգացրեց ազգային արժէքները, հասաւ ազգային մշակոյթի, գիտութեան եւ կրթութեան վերածննդի` ուրոյն ներդրում ունենալով համաշխարհային ժառանգութեան զարգացման գործում,
– ստեղծեց հայկական սփիւռքի հոգեւոր եւ աշխարհիկ կառոյցների հզօր եւ արդիւնաւէտ ցանց, ինչը նպաստեց աշխարհասփիւռ հայ համայնքներում հայապահպանութեան, հայի` յարգանք եւ համակրանք վայելող կերպարի կերտմանը, հայ ժողովրդի արդար իրաւունքների պաշտպանութեանը,
– համազգային գործակցութեան եւ հայրենադարձութեան ընդարձակ ծրագրով համախմբեց եւ վերստեղծեց ցեղասպանութեան հետեւանքով վերացման վտանգի առջեւ յայտնուած ազգային գենոֆոնդը,
– Առաջին եւ Երկրորդ աշխարհամարտերում բերեց իր արժանի ներդրումը միջազգային անվտանգութեան եւ խաղաղութեան հաստատման գործում, փառաւոր յաղթանակներ տարաւ Սարդարապատի եւ Արցախեան հերոսամարտերում:

– առաւել հզօր հայրենիքի` ազատ եւ ժողովրդավար Հայաստանի Հանրապետութեան,
– անկախ Արցախի առաջընթացի ու զօրացման,
– աշխարհասփիւռ հայութեան գործուն համախմբման,
– համայն հայութեան դարաւոր նուիրական նպատակների իրականացման:

29 յունուարի 2015թ., ք. Երեւան