Այսօրուայ Սուրբ Աւետարանը,
զոր լսեցինք, կոչ մըն է իւրաքանչիւր քրիստոնեայի համար ապրելու իր քրիստոնէական իսկական
արժէգները: Նախ մեզ կը զգուշացնէ գայթակղութենէն, եւ մեզ կը հրաւիրէ մաքուր կեանք ապրելու,
ոչ միայն Տէր դառնալով մեր խօսքերուն, այլ նաեւ գործերուն, որովհետեւ շատ անգամ մեր գործերը
չեն համապատասխաներ մեր խօսքերուն: Կը քարոզենք սէր, իսկ մեր գործերը ատելութիւն ցոյց
կու տան: Կը քարոզենք աղքատութիւն, մինչդեր մեր ամբողջ կեանքը փնտռտուք կը դառնայ հարստութեան
եւ դրամ դիզելու: Հետեւաբար զգոյշ ըլլալու ենք որ մեր գործերը ինչպէս նաեւ մեր խօսքերը
գայթակղութեան առիթ չտան մարդոց: Անկարելի է որ գայթակղութիւններ չգան, կ’ըսէ Յիսուս
բայց «Վա՛յ անոր որուն ձեռքով կու գան»: Գայթակղութեան պատճառը յաճախ մենք ենք:
Մեր աչքն է. մեր ձեռքն է: երկտեսակ կեանքն է (doppia vita): Արդարեւ, ամենավտանգաւոր
մարդիկը անոնք են, որոնք իրենց կեանքին մէջ հակադիր տեսարան մը կը պարզեն, դուրսէն ու
ներսէն: Երկրորդ արժէգը, զոր պարտի ունենալ իւրաքանչիւր քրիստոնեայ ներողամտութիւնն
է: Եթէ եղբայրս մեղանչէ իմ դէմս, պէտք է անոր յանդիմանեմ, սակայն միշտ պարտիմ ներել:
Ներել կը նշանակէ սիրել: Դիմացինիս մէջ մարդը տեսնեմ: Ներումը նուաստացում չէ այլ` վեհանձնութիւն:
Քրիստոնեան թշնամի չի կրնար ունենալ: Քրիստոս աշխարհ գալով միայն սիրել սորվեցուց մեզի,
ներողամտութիւն սորվեցուց. «Ով որ աջ երեսիդ զարնէ դարձուր նաեւ մոյսը» կ՛ըսէր Ան: Ուրիշ
տեղ մըն ալ ըսած է. «երբ երթաս ընծադ նուիրելու եւ յիշես որ եղբայրդ քեզի հանդէպ բան
մը ունի, ընծադ ձգէ, նախ գնայ հաշտուէ հետը, ետքը եկուր ընծադ նուիրելու»: Դիւրիւն
չէ ներել, եւ այս պատճառով է որ առաքեալները Յիսուսին ըսին. «աւելցուր մեր հաւատքը»:
Պէտք է պատրաստակամ ըլլալ միշտ ներելու, որքան ալ որ վիրաւորուած ըլլանք, որքան որ վնաս
կրած ըլլանք: Շատ անգամ ներելով կը զգանք թէ մեր արժէգէն վար իջանք: Բնաւ սիրելիներ.
ներումը նուաստացում չէ այլ` վեհանձնութիւն: Պէտք է միշտ ի միտ ունենալ այն գաղափարը,
որ եթէ մենք չներենք իրարու մեղքերը, Քրիստոս եւս չի ներեր մեր գործած մեղքերը, ասոր
համար Հայր մեր-ի մէջ կ’ըսենք ներէ մեզի մեր մեղքերը ինչպէս որ մենք կը ներենք մեր պարտապաններուն
մեղքերը: Սիրելիներ, Ծնունդը մեր դռան առջեւն է: Յիսուս պիտի իջնէ իր թագաւորական
գահէն, եւ պիտի գայ բնակելու մեր սրտերուն մէջ: Ուստի մեր սրտերը մաքրենք ամէն տեսակ
աղտէ, նենգութենէ, նախանձէ, գէնէ, չարութենէ, որպէսզի կարենանք Յիսուսը մաքուր սրտով
դիմաւորել: Իրարու խոստովանինք մեր մեղքերը, եւ իրարու համար աղօթենք. մանաւանդ մեր թշնամիներուն
համար: Որպէսզի Յիսուս երբ աշխարհ գայ, մեր տաքուկ սրտերը տեսնելով ծնի մեր մէջ` սէր
եւ խաղաղութիւն, ուրախացնէ մեզ եւ մենք իրեն հետ եւ իրմով ուրախանանք: Ամէն: