Գիտնականներու համար միշտ ալ հարց ծագած է, թէ ինպէ՞ս հասկցուելու եւ մեկնաբանուելու
են դիցաբանութեան պատմութիւնները իրենց այլազան երեւոյթերուն տակ: Այս հարցերուն պատասխանելու
հա-մար`Եւրոպայի մէջ ծնունդ առին դիցաբանութիւնը մեկնաբանող զանա-զան դպրոցներ: ÊáñÑñ¹³Ý߳ϳÝ(simbolique)
այս դպրոցին համարա (Քրէօցեր, Մենար), դիցաբանութեան մը պատմածը պէտք չէ բառացի հասկնալ,
այլ արտաքինէն անդին`քաղելու ենք կենսափիլիսոփայական գաղափարներ, զորս ժողովուրդ մը առասպելային
պատկերներով արտայայտած է, զանոնք սերունդէ սերունդ փոխանցելու համար: Ստուգաբանական
(éthymologique) դպրոցին համար (Մաքս Միւլլէր) դիցաբանութիւն մը հասկնալու ոսկի բանալին`
լեզուագիտութիւնն է, որմէ անցնելու ենք ժողովուրդի մը պաշտամունքային բառամթերքը:
Ստուգաբանական դպրոցին համար, մախամարդը բառը հնարած է առարկայի մը պատժառած ազդեցութեան
համեմատ: Այսպէս, երբ մարդը արեւը կը տեսնէ, անոր փայլէն տպաւորուած` արեւը կը կոչէ §փայլող¦: Մարդախօսական
(anthropologique) դպրոցին հասկացողութեամբ, դիցաբանաութիւնը բնութեան ուժերուն աստուածացումն
ըլլալով, սոյն աստուածացումը կատարուած է տուեալ ժողովուրդի մը մտայնութեան, հոգեբանութեան
եւ քաղաքակրթական մակարդակին համաձայն: Պատմագիտական (historique) դպրոցին համար,
դիցաբանութեան գործածած առարկաները, արձանագրութիւնները, ծէսերն ու ծիսակատարութիւնները
վերագրուելու են իրենց աշխարհագրական պայմաններուն ու վայրին: Անոնք բացատրուելու են
պատմական տուեալներուն համաձայն, որոնք այդ վայրին մէջ պատահած են: